رویـــــــــــش

آنچه در آثار الهه موسوی چشم گیر است، فرایند خلق آثار اوست آثار او فارغ از فرم است، شاید حتی فارغ از هر آنچه هست. از درون می آید آنچه قلمش را به سماع بر کاغذ دعوت می کند، نقش هایش مکاشفه ایست میان درون و برون، گاه می توان آنها را فرم هایی انتزاعی متصور شد و گاه از میان پیچ و تاب های گرافیتی اش درختانی انبوه یافت. اما بدون شک فرآیند زایشی ایجاد فرم ها در آثارش، بیننده را به سوی دنیایی فرا زمانی سوق می دهد. دنیایی که از جنس ماده نیست، فرا زمانی و فرا مکانیست. از دیدگاه من این نمایش شروع یک مجموعه بزرگ از مکاشفه های الهه موسوی است.