سروتونــــــین

ندا عظیمی به فرم های محض علاقه دارد. فرم هایی مستقل از نقد و روایت و کلام در عین حال جهان شمول و برون فرهنگی.فرم های محض به دلیل اینکه به تعداد مخاطبین قابل تفسیر است عمیق و قابل تامل است. تاریخ هنر نشان داده است که نقاشان انتزاع گرای اوایل قرن بیستم به دلیل دوری از جهان گذران و متزلزل و ایجاد پایگاهی معنوی و عاطفی به این سبک روی آوردند.مکمل فرم های بداهه او خط های صریح و غالبا عمودی و اکسپرسیو است. نقاشی های عظیمی از آبستره هایی طبیعت گرا در سداتیو با ظهور خط هایی صاف و مستقیم که نمودی از درختان بود بیشتر به طبیعت نزدیک شد. این خط ها به قامت درختان شبیه هستند و خود درختان گویی انسان هایی هستند ساکت صبور سنگین مقاوم و مغرور. این خط ها نقاشی هایش را در دوران قرنطینه و خلوت به سوی ساختن طبیعت هایی ذهنی برد مشابه برخوردی که نقاشان رمانتیک با طبیعت داشتن. طبیعت هایی از آن خود شده.